Tę myśl kontynuowali jego uczniowie: O. Piotr Semenko i O. Hieronim Kajsiewicz. O. Semenko napisał regułę dla "Braci Dobrej Woli". Instytucja Braci Zewnętrznych z biegiem lat upadła. Nie umarła jednak sama idea. W latach siedemdziesiątych, Zmartwychwstańcy w Polsce reaktywowali instytucję Braci Zewnętrznych.
Rozdział I
Istota, cel i duchowość braci zewnętrznych
1. Bracia zewnętrzni są związani ze zgromadzeniem Zmartwychwstańców na zasadzie dobrej woli, złączeni ze wspólnotą zakonną duchową więzią jedności i braterskiej miłości, wspólną ideą pracy nad zmartwychwstaniem własnym i społeczeństwa; wiąże ich duchowe przyrzeczenie, a nie moc ślubów.
2. Celem braci zewnętrznych jest dążenie do doskonałości chrześcijańskiej przez życie tajemnicą paschalną oraz pracą nad rozszerzeniem Królestwa Bożego.
3. Cel życia i pracy braci jest taki sam jak członków Zgromadzenia związanych ślubami. A zatem - mają bracia oddawać chwałę Bogu ponieważ jest On nieskończoną Dobrocią i Miłością. Wdzięczni za Jego Dobroć i Miłość powinni bracia odpowiedzieć swym życiem odwzajemniając się miłością za Miłość.
"Miłujmy Boga, bo Bóg pierwszy nas umiłował" (J 4.19)
Z miłości Boga wypływa prawdziwa miłość bliźniego.
4. Bracia - powołani pod sztandar Chrystusa Zmartwychwstałego - mają w swym życiu być Jego świadkami, muszą się więc starać o swoje osobiste uświęcenie. Przyjmując Chrystusa za wzór do naśladowania, będą zdążać do wraz większej z Nim jedności. Aby osiągnąć ten cel, winni poznawać duchowość zmartwychwstańczą.
„Bóg kocha każdego z nas miłością bezwarunkową. Jego zbawczy plan względem każdego z nas został objawiony w Tajemnicy Paschalnej, to jest: w cierpieniu – śmierci, Zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu Jezusa oraz zesłaniu Ducha Świętego. Poprzez tą właśnie Tajemnicą Paschalną jesteśmy pojednani z Ojcem, zjednoczeni w jedno Ciało Chrystusowe i ożywieni tym samym życiem Ducha Świętego.
Nasze osobiste uczestniczenie w Misterium Paschalnym zapoczątkowuje się poprzez nasze nawrócenie, czyli przyjęcie Pana Jezusa jako Zbawiciela i zjednoczenie z nim przez Chrzest, Bierzmowanie i Eucharystię. Nawrócenie jest jednak rzeczywistością dynamiczną, jest procesem trwającym całe życie. Tak więc mamy nieustannie umierać sobie (samowoli, miłości własnej, czynności własnej), aby mocą Ducha Świętego zmartwychwstawać do nowego życia miłości w Chrystusie. Podobnie całe życie trwa poznawane tego najbardziej fundamentalnego faktu naszego życia, że Bóg kocha nas miłością bezwarunkową. Bez Boga więc doświadczamy naszej nicości, poznajemy nędzę naszej odziedziczonej słabości i zepsucia, które jest skutkiem naszych osobistych grzechów. Znajomość tego prowadzi do nowego doświadczenia Bożej miłości, gdyż Bóg chętnie przebacza i przychodzi z pomocą. Również ponowne doświadczanie bezwarunkowej miłości Boga prowadzi do uznania naszej własnej niegodności.
Ta paschalna dynamika trwa przez całe nasze życie.
Jako zmartwychwstańcy, będziemy usiłowali dawać świadectwo tej właśnie przemieniającej sile Bożej miłości nie tylko w naszym życiu osobistym, lecz również w życiu wspólnotowym. Pozwolimy, by ta miłość pokonała wszelkie obawy i uleczyła rany, które oddalają od drugich, tak abyśmy stali się prawdziwą wspólnotą uczniów, zjednoczonych myślą i sercem.
W naszym życiu apostolskim będziemy przynaglać innych do odnowy życia, co w następstwie poprowadzi do zmartwychwstania społeczeństwa. W naszych apostolatach będziemy głosić Misterium Paschalne poprzez przepowiadanie i nauczanie, że Bóg naprawdę kocha każdego z nas i chce zbawić przez włączenie w śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. (Konstytucja Zgromadzenia)
5. Gotowość do naśladowania Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego ma się wyrażać w wypełnieniu obowiązków płynących z przyrzeczenia złożonego zgodnie ze swoim stanem
Bracia zewnętrzni, chociaż nie są zobowiązani do formalnego posłuszeństwa przełożonym, jednak powinni się ich radzić w sprawach związanych z działalnością apostolska.
ROZDZIAŁ II
7. Bratem zewnętrznym może zostać praktykujący katolik - niezależnie od stanu i zawodu - pragnący duchowej łączności ze Zgromadzeniem. Kandydat powinien się odznaczać prawym charakterem, mieć dobrą wolę miłowania Zgromadzenia, współpracować z nim i promieniować duchem Zgromadzenia Chrystusa Zmartwychwstałego.
8. Każdy brat należy formalnie do jednego z domów zakonnych. Przełożonego swojego domu uważa za swojego ojca duchowego i przewodnika we wspólnocie braci. Aby wszystko w życiu braci było doskonałe i owocne przed Bogiem., aby miało Jego błogosławieństwo, muszą oni swój sposób życia poddawać radzie przełożonego swego domu
lub lokalnego moderatora, którzy przy tym winni uwzględniać obowiązki stanu brata.
9. Moderatora prowincjalnego braci zewnętrznych mianuje Zarząd Prowincji. Obowiązkiem moderatora prowincjalnego jest utrzymanie kontaktu z przełożonymi domów, w celu koordynowania pracy z braćmi zewnętrznymi.
10. Przełożony domu, do którego należą bracia, może spośród nich mianować - na pewien okres - brata starszego, który będzie mu pomagał.
11. W okresie próby - poprzedzającej przyjęcie - kandydat ma się starać poznać ducha Zgromadzenia opierając się przy tym na jego Konstytucjach i na historii Zgromadzenia.
To przygotowanie do przyjęcia w szeregi braci zewnętrznych powinno trwać co najmniej jeden rok, i można je porównać do nowicjatu. W tym czasie Zgromadzenie pomaga kandydatowi do podjęcia decyzji przez
częste spotkania, rozmowy, także przez zapraszanie go do wspólnoty domowej
12. Kandydat zostaje bratem zewnętrznym w chwili, gdy po okresie próbnym i odprawie mu kilkudniowych rekolekcji złoży publicznie przyrzeczenie w czasie Mszy św. wobec moderatora prowincjalnego lub jego delegata.
13. Tekst przyrzeczenia: "Ja .............................. w obliczu Trójcy
Przenajświętszej, przed Najświętszą Maryją Niepokalanie Poczętą, przed wszystkimi świętymi i przed Tobą, Ojcze, przyrzekam żyć, pracować i służyć Panu Bogu, jako brat zewnętrzny Zgromadzenia Zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa - postępując według STATUTÓW BRACI ZEWNĘTRZNYCH. Boże, dopomóż mi wypełnić to przyrzeczenie jak
najwierniej".
Dokument przyrzeczenia podpisują: składający je, moderator lub jego
delegat oraz dwaj świadkowie.
14. Na początku "nowicjatu" otrzymuje kandydat "Statuty Braci
Zewnętrznych", a przy złożeniu przyrzeczenia emblemat Zmartwychwstania.
15. Bracia mają udział w owocach modlitwy Zgromadzenia, a za zmarłego brata odprawi się Mszę Świętą.
16. Każdy brat zewnętrzny może opuścić szeregi wspólnoty zawiadamiając o swojej decyzji przełożonego domu, zwracając mu "Statuty Braci Zewnętrznych" i emblemat Zmartwychwstania.
17. Przełożony może i powinien oddalić brata, którego postępowanie nie jest zgodne z moralnością chrześcijańską.
ROZDZIAŁ III
Formacja braci zewnętrznych
18. Bracia powinni pamiętać, że nasze życie wewnętrzne jest owocem odkupienia, przeto muszą starć się zgłębić i przeżywać tajemnicę paschalną, która jest istotną treścią w ich powołaniu w dążeniu do uświęcenia i działalności apostolskiej.
19. Bracia zewnętrzni maja zdążać do Chrystusa przez Maryję, pokładając nadzieję w Jej opiece macierzyńskiej i mają naśladować Maryję, gdyż Ona jest wzorem współdziałania z Bogiem i Jego łaską.
20. Bracia winni pilnie pracować, aby ze swego życia wyrzucić wszelkie zło i zaszczepiać to, co Bogu się podoba. Pomocą pierwszorzędną w tej pracy jest pamięć na obecność Bożą. Świadomość, że modlitwa jest darem Ducha Świętego, przekonania o jej ważności, skuteczności i niezbędnej potrzebie dopomoże w uzyskaniu dobrych efektów pracy nad sobą, nad kształtowaniem charakteru.
21. Każdy z braci powinien - stosownie do swoich możliwości - poświęcić codziennie odpowiedni czas na modlitwę myślną i ustną - nie zapominając o modlitwie do Matki Bożej.
22. Drugim ważnym środkiem poznania planów Bożych jest Pismo św., na którego czytanie i rozważanie bracia powinni poświęcać często stosowną chwilę.
23. Innym środkiem, który łączy nas z Bogiem, jest sakrament pojednania i Eucharystia. Z tych sakramentów bracia powinni korzystać możliwie najczęściej: przynajmniej raz w miesiącu przystępować do sakramentu pojednania i często przyjmować Komunię Świętą.
24. Środkiem pomocnym w pogłębianiu ich życia wewnętrznego są dni skupienia odbywane w domu zakonnym raz w miesiącu, z równoczesnym udziałem we Mszy św.
Po raz drugi w tymże miesiącu bracia zewnętrzni spotykają się w celu zapoznania się z życiem Kościoła, Zgromadzenia, prowincji.
25. Głębszemu związaniu się ze Zgromadzeniem, wzajemnemu poznaniu się braci z różnych domów służą coroczne rekolekcje Zgromadzenia. Rekolekcje trwają cztery dni.
W celu pogłębienia jednolitej formacji wszystkich braci zewnętrznych w prowincji - tematykę rekolekcji ustala moderator.
Praca apostolska w duchu Zgromadzenia
26. Według "Konstytucji Dogmatycznej o Kościele" - katolicy świeccy mają dążyć do doskonałości chrześcijańskiej w Zwyczajnych warunkach życia rodzinnego i społecznego.
"Tam ich Bóg powołuje, aby wykonując właściwe sobie zadanie kierowani Duchem Świętym - przyczyniali się do uświęcenia świata na kształt zaczynu, od wewnątrz niejako i w ten sposób przykładem, zwłaszcza swojego życia, promieniując wiarą, nadzieją i miłością, ukazywali innym Chrystusa" (K.K.31)
"Każdy człowiek świecki winien byś wobec świata - świadkiem zmartwychwstania i życia Pana Jezusa i znakiem Boga Żywego.
Wszyscy razem i każdy z osobna winien żywić świat owocami duchowymi i napełniać go takim duchem, jakim ożywieni są ubodzy, łagodni, pokój czyniący, których Pan nazwał w Ewangelii - błogosławionymi" (K.K.38)
Bracia zewnętrzni przyjmą to szczególnie dla nich powiedziane i będą się starali być apostołami nowego życia i odnowy społeczeństwa w rechrystianizacji świata.
27. Jednym z pierwszych zadań apostolskich jest apostolat rodzinny.
Małżeństwo i rodzina jest podstawową komórką społeczną - jest
Kościołem Domowym, w którym realizuje się podstawowe chrześcijańskie zasady wychowania nowego pokolenia.
28. Apostolat wychowania zobowiązuje braci zewnętrznych do bardziej doskonałego zaangażowania się w wychowanie własnych dzieci i pomoc w wychowaniu wnuków, aby piękno prawdy Bożej ogarnęło ich wyobraźnię i wolę. Będą nie tylko ubogacać rozum, ale kształtować postawy - zgodnie z zasadą wychowania zmartwychwstańczego "prawdy i miłości".
29. Apostolat względem Kościoła lokalnego będą bracia zewnętrzni realizować przez posługi w życiu parafialnym: przynależeć do różnych wspólnot w parafii, przez pomoc kapłanom w duszpasterstwie liturgicznym i w służbie ołtarza, przez troskę o przygotowanie liturgii, zwłaszcza niedzielnej, i o porządek w domu Bożym, jak również przez pomoc w katechizowaniu dorosłych.
30.Apostolat ewangelizacyjny przejawi się w szerzeniu ducha odnowy chrześcijańskiej społeczeństwa przez głoszenie zbawczej mocy Bożej w leczeniu i podnoszeniu godności osoby ludzkiej, w dialogu z wątpiącymi, niewierzącymi oraz członkami innych wyznań religijnych.
31.Apostolat charytatywny podejmować będą bracia w duchu służby potrzebującemu człowiekowi. Będą uczuleni na wszelkie przejawy nędzy fizycznej, moralnej i materialnej, Mają służyć potrzebującemu wszelką radą i dostępną pomocą. Ich postawa autentycznego chrześcijanina ma budzić zainteresowanie innych osób misją i posługą Zgromadzenia.
32.Aostolat społeczno-polityczny podejmą bracia jako potrzebę dzisiejszych wyzwań. Wyrażą to w działaniu, aby społeczeństwo objęte duchem chrześcijańskiej sprawiedliwości otoczyło opieką ludzi poszkodowanych przez niesprawiedliwe struktury polityczne i gospodarcze. W środowisku pracy bracia winni zwalczać przejawy nieuczciwości, nieróbstwa, kradzieży, nieposzanowania godności człowieka, obmowy i zazdrości. Przeciwstawiać się będą bracia wszelkim formom demoralizacji i stać na straży życia od chwili poczęcia aż do jego końca ziemskiego.
33. W zadaniach apostolskich bracia niech szerzą gorliwie nabożeństwo do
Najświętszej Marii Panny - Matki Nowego Życia.
ZAKOŃCZENIE
Wierne przestrzeganie "Statutów Braci Zewnętrznych" i życie zgodne ze złożonym przyrzeczeniem ułatwi braciom wypełnienie ich chrześcijańskiego powołania - dawania świadectwa o Chrystusie Zmartwychwstałym.